Разбіццё дыска. частка I

Ігар Чабатароў
Міхаіл Тычко aka Hard

Добрага часу сутак.

Мабыць, пачну я артыкул з простага і адначасова складанага пытання: ці трэба разбіваць дыск? Мой адказ такі: не проста трэба, а жыццёва неабходна! Другое пытанне: а на фіга? Вельмі проста, разбіўшы жорсткі дыск на раздзелы, Вы тым самым захавайце інфармацыю пры неабходнасці фарматавання шрубы з прычыны якіх-небудзь гемарою з аперацыйнай сістэмай. Бо фарматаваць Вам прыйдзецца ўжо не ўвесь дыск, а толькі тую частку (як правіла, асноўны), дзе ляжыць аперацыёнка. Ды і эканомія часу пры фарматаванні наяўнасці. Да таго ж фрагментируется больш тая частка дыска, дзе ляжыць аперацыйная сістэма, а значыць, дэфрагментацыя праходзіць будзе хутчэй, бо гэтую ўтыліту будзеце запускаць ўжо часцей для асноўнага падзелу. Ізноў эканомія часу. Трэцяе пытанне: на якую колькасць раздзелаў дзяліць дыск, і якія аб'ёмы пад іх вылучыць? Пытанне вядома цікавы :). Для такіх аперацыёнак, як Windows 95/98, аднаго гігабайта за вочы і за вушы хопіць (у прынцыпе нават 512 Мб дастаткова), для Windows ME - 1 Гб у самы раз, а вось для Windows XP - замала будзе. Гэтаму монстру і двух «гектар» можа быць мала, у залежнасці ад таго, што будзеце ставіць. Але ... Вы ж будзеце карыстацца і нейкімі праграмамі, тыпу Word, Photoshop і гэтак далей. Раю іх ставіць у той жа падзел, дзе стаіць вінда, бо пасля пераўсталёўкі (з фарматаваннем) аперацыйнай сістэмы такія прогі ўсё роўна так жа прыйдзецца пераўсталёўваць, нават калі яны і былі ўсталяваныя ў другім разьдзеле. Дарэчы, я не раз сустракаўся з выпадкамі, калі праграма наадрэз адмаўлялася працаваць пры ўсталёўцы яе ў іншы падзел. Вось так вось. Але гэта яшчэ не ўсё, ёсць файл падпампоўкі, які па змаўчанні ўсталёўваецца ў асноўны падзел. Гэта файл дынамічны (зноў жа па змаўчанні). Што тут можна параіць? Па-першае, калі ў Вас два шрубы, то перанясіце гэты файл на іншы жорсткі дыск і аптымізуецца з дапамогай таварыша Нортана (Norton Utilities) задаўшы яму (файла падпампоўкі, а не Нортана) мінімальны аб'ём, роўны двум аб'ёмах аператыўнай памяці. Калі ў Вас адзін шруба, то пакіньце ўсё ў асноўным раздзеле, але задаўшы аб'ём і зноў жа аптымізаваўшы.

Зараз давайце-ка ўсё падрабязна і маляўніча я Вам распішыцеся ўсе тыя дзеянні з файлам падпампоўкі (swap-файл), пра якія казаў вышэй. Для пачатку Windows 98: файл падпампоўкі называецца win386.swp і наладжвальны яго так: ціснем кнопу [Win] + [Pause \ Break], з'яўляецца акно Уласцівасці: Сістэма.

Выбіраем ўкладку «Хуткадзейнасць», а ў ёй "Віртуальная памяць». Атрымліваем прыкладна такую ​​карцінку (у мяне максімальны памер віртуальнай памяці абмежаваны, Вам жа гэта я рабіць не раю, калі досвед працы з кампутарамі малы):

Ну, тут я думаю ўсё зразумела, у акне «Жорсткая дыск» задаеце той падзел, куды хочаце перамясціць файл падпампоўкі. Тут, дарэчы, ёсць адна фішка, калі ў Вас два шрубы, то першы раздзел асноўнага жорсткага дыска будзе пазначаны літарай С, а літарай D будзе пазначаны першы раздзел другога жорсткага дыска нават калі Ваш першы шруба падзелены на некалькі частак. Карацей, каб доўга тут не распінацца, я Вам лепш намалюю на прыкладзе, скажам, трох жорсткіх дыскаў:

Каментары, думаю, наўрад ці патрэбны. Вернемся да папярэдняга малюнку, у акне «Мінімум» задаеце мінімальны памер файла падпампоўкі ў мегабайтах, а ў «Максімум» - максімальны памер, адпаведна. Пасля гэтага перазагружаць комп і запускаеце Norton Utilities, дзе выбіраеце ўтыліту SpeedDisk і робіце дэфрагментацыю. Толькі не забудзьцеся паставіць каўку «Аптымізаваць файл падпампоўкі».

Тады таварыш Нортан файл падпампоўкі перамесціць ў пачатак дыска, што павысіць хуткадзейнасць сістэмы і да кучы падоўжыць жыццё Вашаму цвёрдай кружэлкі.

Цяпер праробім аналагічныя налады для Windows XP. Па змаўчанні, файл падпампоўкі называецца pagefile.sys і размешчаны ён у корані дыска з усталяванай аперацыёнкай. Ціснем славутыя [Win] + [Pause \ Break], і назіраем акно уласцівасцяў сістэмы:

На ўкладцы «Дадаткова» ў галіне «Хуткадзейнасць» націсніце кнопку «Параметры» і на ўкладцы званай зноў-такі «Хуткадзейнасць» (багатая фантазія ў праграмераў Майкрасофта) ўбачыце вобласць "Віртуальная памяць» з інфармацыяй аб памеры файла падпампоўкі на ўсіх дысках і запаветнай кнопачкай «Змяніць».

Нарэшце-то мы дабраліся да налад гэтага файла. Перад Вамі адкрыецца прыкладна наступная карціна:

Бо вінда ў мяне стаіць на дыску F, то і файл падпампоўкі размешчаны там жа. Вы можаце паказаць зыходны і максімальны памеры файла і з дапамогай кнопкі «Задаць», захаваць занесеныя змены. Можна размясціць гэты файл на любым лагічным дыску. Пры жаданні файл падпампоўкі можна наогул адключыць, выбраўшы адпаведную опцыю. Аднак, з-за магчымых глюкаў, рабіць гэта не рэкамендую.

Такім чынам .... Пра што гэта я? З гэтымі фалами падпампоўкі зусім забыўся тэму артыкула :), але без іх ні як ні вылічыць памер асноўнага падзелу. Так як жа вызначыць гэты памер? Давайце лічыць разам. У разлік возмем, што ў Вас адзін жорсткі дыск, а значыць файл падпампоўкі будзе размешчаны ў тым жа раздзеле, што і аперацыйная сістэма. Складзём аб'ём, патрабаваны пад аперацыёнку і той мінімальны аб'ём, што задалі пры наладзе swap-файла, дадамо да іх той аб'ём, які. як Вы лічыце, спатрэбіцца для праграм і дадайце яшчэ гігабайт (на выпадак павелічэння файла падпампоўкі звыш мінімуму і на выпадак ўстаноўкі новых прог). Калі камусьці падасца, што 1 Гб гэта шмат, можаце дадаць менш. Для прыкладу скажу, што я выкарыстоўваю Windows 98SE, swap-файл у мяне на іншым шрубе і мне хапае 4 Гб, а мой калега Ігар Чабатароў працуючы пад Windows XP вылучае 5 Гб. Карацей, вырашаць Вам.

Зараз аб дадатковых раздзелах. Колькі іх трэба і зноў жа якіх памераў? Усё залежыць ад таго, чым Вы займаецеся. Правіла адно: вялікія і маленькія файлы пажадана трымаць у розных частках дыска. Напрыклад, Вы працуеце з вялікай колькасцю тэкставых дакументаў (тыпу як я), але пры гэтым не грэбуеце запісваць рознага роду фільмы. Было б не мэтазгодна трымаць у адным раздзеле і тое, і другое. Таму прыйдзецца стварыць асобны невялікі падзел для дакументаў. Дарэчы, так не толькі правільна, але і проста зручна ў плане працы з файламі ў любым мэнэджару (скажам у TotalCommander'е). Пад дакументы досыць вылучыць некалькі сотняў мегабайт, а вось пад вялікія фалы, мабыць, усё астатняе месца, так як больш трох частак (разам з асноўным) я б не рэкамендаваў рабіць на адным фізічным дыску.

Калі Вы не стаміліся, то пeрейдем да наступнай частцы артыкула і пагаворым аб тым, як разбіваць дыск.